Zelfbenoemde Satoshi Nakamoto in tranen: ‘Ik schaam me voor mijn creatie’

Het is een uur of negen in de ochtend in Miami. Een handjevol cryptocurrency-fanaten en lokale journalisten verzamelen zich voor de rechtbank. Daar staat voor zowel Ira Kleiman als Craig Wright een spannende dag te wachten. Er staat immers meer dan 10 miljard dollar op het spel.

Achtergrond

Voor wie niet bekend is met deze rechtszaak een korte introductie. Aangezien er diverse versies van dit verhaal circuleren, houden we ons bij de versie zoals het door de rechtbank is geformuleerd.

Wright is de verweerder in het verhaal. Er zijn twee eisers: David Kleiman en een bedrijf met de naam W&K Defense Research LLC (W&K). David Kleiman is er zelf niet meer bij: hij overleed in 2013. Zijn belangen worden onder anderen vertegenwoordigd door zijn broer, Ira Kleiman. In het hofdocument is het volgende te lezen.

“Dave en Craig ontmoetten elkaar in 2003. Hun relatie was gebaseerd op gedeelde interesse in cybersecurity en de toekomst van geld. In 2008 spraken ze voor het eerst over het gebruik van Peer-to-Peer-technologie om aan cryptografie gerelateerde problemen op te lossen. In de jaren die volgden werkten de heren samen aan de ontwikkeling van Bitcoin. Gedurende die tijd minede het duo meer dan een miljoen bitcoins. Deze bitcoins werden opgeslagen in specifiek daarvoor bestemde Bitcoin-wallets, waarvan Craig nu beweert eigenaar te zijn.”

De eisers stellen dat Wright niet de enige eigenaar is van die bitcoins. Een deel van het intellectueel eigendom is namelijk van D. Kleiman en het bedrijf W&K toe. Sterker nog, ze stellen vraagtekens bij de rol van Wright in het geheel. Lang verhaal kort: de eisers houden hun hand op, en stellen aanspraak te maken op minimaal de helft van het fortuin. Een rechtszaak waarin miljarden op het spel staan.

Om welke wallets gaat het?

Dat is de vraag die vrijdag centraal stond. Het proces loopt als sinds eind 2018, en kwam op het punt dat de rechter Wright de opdracht gegeven heeft een overzicht aan te leveren van bitcoins die in zijn bezit waren vóór 31 december 2013. Doet hij dat niet, wordt Wright mogelijk een straf opgelegd vanwege ‘minachting van de rechtbank’.

Om maar met de deur in huis te vallen: die lijst is er nog steeds niet. Wright stelt dat die lijst met adressen niet te fabriceren is. De adressen bestaan volgens hem “uit 15 verschillende delen, waarvan er minimaal acht nodig zijn om er toegang tot te krijgen”.

Wright vertelt dat hij een paar delen in bezit had, en Dave Kleiman ook. Hij zou Kleiman de opdracht gegeven hebben om dit alles veilig op te slaan en op een later moment weer beschikbaar te maken. “Een aantal delen worden in juni 2020 vrijgegeven”, aldus Wright.

Die datum was voor de rechter een trigger om in te haken. “Dus je weet al sinds 2016 dat je geen toegang hebt tot deze bestanden?”, vraagt rechter Bruce Reinhart. “En dat wist je in februari 2019? En in maart 2019?” Het klinkt haast retorisch. De rechter verwijst ermee naar eerdere zittingen waar deze informatie relevant was geweest.

Onder ede vertelt Wright dat hij de adressen wel zou wíllen geven, maar het simpelweg niet kan. Case closed? Zeker niet.

Craig Wright in tranen

We bevinden ons nu in het vraaggesprek tussen Wright en zijn eigen advocaat. Wright onder ede, die vooraf met hem besproken vragen kan beantwoorden. Het moment waar hij naar uitgekeken heeft. “Ben jij Satoshi Nakamoto?”, vraagt Wright’s advocaat. “Ja”, antwoordt Wright. “Herken je deze whitepaper? Ja. Heb je deze whitepaper geschreven? Ja.”

Er wordt geen bezwaar gemaakt door de eisers. De antwoorden worden niet aangevochten. Dus... Wright ís Satoshi Nakamoto? Niet per se, inhoudelijk zijn we nog geen steek verder dan voorheen, en bewijs ervan ligt ook niet op tafel. En dat de eisers deze stelling niet aanvechten ligt voor de hand: het is in hun belang dat Wright’s verhaal op dit punt standhoudt. Zonder Satoshi ook geen miljarden.

En dat is belangrijke context. In de cryptowereld is Wright op z’n zachtst gezegd niet onbesproken. Veruit het grootste deel ervan ziet hem als leugenaar en oplichter. Daar tegenover staan mensen die uitgesproken Wright-aanhanger zijn, en geloven dat hij achter Bitcoin zit, en met Bitcoin SV dat gedachtengoed probeert te redden van verder onheil.

Deze rechtszaak is er niet op gericht om doorslag te geven in dit dispuut. Sterker nog: de aanname waarop deze rechtszaak is gebaseerd is dat Wright wél betrokken is geweest bij het ontstaan van Bitcoin. Zou dat een leugen zijn, evenals het bestaan van de betrokken bitcoins, is de hele rechtszaak in één keer onnodig.

Terug naar het vraaggesprek. “Waarom heb je je gedistancieerd van het pseudoniem Satoshi”, vraagt de advocaat aan Wright. Hij begint de huilen. “Ik schaamde me voor mijn creatie. Het wordt gebruikt voor kinderporno, harddrugs. Ik wilde er geen onderdeel meer van zijn, dus ik vertrok. Ik ben zelfs gestopt erover te praten.”

Kruisverhoor

Het vraaggesprek eindigde met Wright huilend in de armen van zijn advocaat. De vragen die aan Wright zijn gesteld, waren vooraf bij hem bekend. Of zijn emotie ook ingestudeerd is, zullen we nooit weten. Voorstanders zullen stellen dat het oprecht is, tegenstanders zien hierin één grote poppenkast. Hoe de rechter het opvat? Dat horen we niet vandaag.

Het proces gaat verder. Het is tijd voor het kruisverhoor. Het team van Kleiman mag vragen stellen. Volgens hen heeft Wright documenten vervalst om te doen alsof Dave Kleiman afstand genomen heeft van W&K. Maar toen broer Ira vragen stelde over de echtheid van die documenten, werd hem geld beloofd uit ‘de erfenis van zijn broer’. Die betalingen zijn nooit gedaan, volgens team Kleiman.

Zo werd een e-mail van Dave Kleiman uit december 2012 onder de loep genomen. Volgens de eisers is er gerommeld met gegevens in de e-mail. Zo zou de (PGP-)handtekening gegenereerd zijn op 12 maart 2014, een jaar na Dave’s dood.

 “De e-mail kwam van mijn medewerkers, en de data via een door hackers aangetaste e-mailserver”, vertelt Wright als verdediging. “Wil je echt dat ik commentaar ga leveren op een bestand van een server van iemand die me failliet wilde zien zodat ze mijn intellectuele eigendom konden verkopen?”

De ondervraging frustreert Wright. Op een gegeven moment verwijt Wright de eisers ervan meineed te plegen, en gooit een document in de lucht. De rechter grijpt direct in: “Gooi nog één keer een document rond in mijn rechtszaal en je hebt handboeien om voordat je er erg in hebt!”

Wordt vervolgd

Ver na sluitingstijd van de rechtbank wordt het proces gestaakt. Het duurt kennelijk langer dan verwacht. Er is zelfs nog geen één getuige aan het woord gekomen. Uit verhalen van aanwezigen is op te maken dat het verhaal van Wright als ‘ongeloofwaardig’ wordt beschouwd, en dat het kruisverhoor indrukwekkend was. Maar in hoeverre daarin vooringenomenheid tot uiting komt, is moeilijk in te schatten.

18/ I was trying to set aside my opinion on the whole story, and interpret the cross-examination how the judge (or others) might see it. Even so, even the interns expressed an unmistakeable level of incredulity.

— Katie Ananina (@KatieAnanina) June 29, 2019

Het is duidelijk dat Wright zijn verhaallijn rondom rechtschapenheid in de rechtbank voortzet. Het lijkt ook duidelijk dat Wright in ieder geval in meer of mindere mate vroeg bij Bitcoin betrokken was. Hoe de vork precies in de steel zit? Dat is nog onduidelijk, ook voor de rechter. Daarom: wordt vervolgd!